Lýsing
Hvítakista, nýjasta ljóðabók Ingimars Erlendar Sigurðssonar, er um margt óvenjuleg, ef ekki einstæð, í íslenskum bókmenntum – fyrr og síðar. Hún er tileinkuð eiginkonu hans sálugri Margréti Blöndal, þjóðkunnri geðhjúkrunarkonu, en hana útnefnir hann í bókinni ljóðdís sína; og af ljóðunum má ráða, að þau voru einskonar tvíburasálir í lífi og verki, hennar sem hans, hvað kunnugir geta og staðfest.
Í heild og innra sem ytra fjallar Hvítakista um ástina, dauðann og trúna; hvernig sálir sem unnast upplifa þessa sammannlegu þrenningu – andspænis óhjákvæmilegum aðskilnaði, stundlegum í eilífðinni; hvernig sá sem eftir lifir samdeyr hinum fráfallna, lendir ofan í kistunni með honum, sem himinninn lokar eða jafnvel miskunnarlausir aðstandendur; hvernig hann lifandi grafinn verður til lífs að komast upp úr henni, upprísa, farinn á sál og líkama, og yfirgefa þar – og aðeins þar – hinn látna og dauðagrafna ástvin sinn. En slíkt er eflaust nokkuð sem ófáir lesendur hafa sjálfir upplifað í nútíma, einir og yfirgefnir – jafnvel útskúfaðir – eða umfaðmaðir vandamönnum sínum.
Það gerir svo þessa merkilegu og áhrifamiklu bók enn átakanlegri, að Ingimar Erlendur hefur sjálfur myndhelgað hana í sama anda og ljóðin – ástin og dauðinn og trúin – með þrjátíu listaverkum, auk kápumynda, en myndir þessar eru ekki síður sérstakar og áhrifaríkar en ljóðin; enda höfundur óvenjulega fjölhæfur einfari sem listamaður, í smásögum, í skáldsögum, í ljóðagerð – og skáldlegri myndsköpun, sem sést og berlega sannast af þessari nýjustu bók hans, Hvítakistu.
Umsagnir
Það eru engar umsagnir enn.